Aconcagua

26 februari 2010 - Mendoza, Argentinië

Hallo!

Nou die Aconcagua was nog een hele tocht. Tjongejonge Wat zwaar. Koud, wind, eten dat niet meer smaakt en zo nu en dan een dag acclimatiseren, wat betekent dat je in je tent zo veel mogelijk thee drinkt en je uit pure verveling je boek maar voor de derde keer gaat lezen.
Maar ja, de uitzichten zijn wel fantastisch...

We begonnen met twee dagen lopen naar het basiskamp op 4200 meter, waar we twee dagen zijn gebleven om aan de hoogte te wennen. Je moet dan ook bij de dokter langs om de zuurstofgraad in je bloed te laten meten, waarna (als alles in orde is) je toestemming krijgt om naar hogere kampen te gaan.
De strategie om aan de hoogte te wennen was om een gedeelte van de spullen naar een hoger kamp te brengen, dan in het lage kamp slapen en de volgende dag met de rest naar boven. En dan eventueel een rustdag. De eerste trip is dan nogal zwaar, maar de hoogte went snel en dat merk je direct aan de tweede trip die al veel gemakkelijker gaat.
Hoe hoger je komt hoe meer wind er is, dus slapen is dan niet alleen door de hoogte lastig. En aangezien het ook vrij koud is, bevriest alles in je tent wat je niet in je slaapzak stopt. Dus als per ongeluk je je lenzen vergeet, moet je die ´s ochtends in de thee ondooien.
In het hoogste kamp op 6000 meter hebben we een dag moeten wachten op het weer. Dat waren een lastige dag en nacht, omdat slapen er bijna niet meer in zit. En aangezien je AL je rommel mee naar beneden moet nemen is een uitstapje uit de tent voor de wc ook geen pretje meer: met een ijskoude wind proberen in een plastic zakje te poepen ;-)
De volgende dag was het perfekt weer en daar hebben we behoorlijk mazzel mee gehad. Bijna geen wind terwijl de verwachting 50 kmh was. Om 4:00 wakker om zoveel mogelijk te drinken en wat te ontbijten, en om 6:00 begonnen met lopen. Na twee uur lopen beginnen de eerste gesprekken: ¨Goh, ik dacht dat ik me op dit punt een stuk beter zou voelen!¨ Uiteindelijk na acht uur lopen helemaal kapot de top bereikt. En dan nog vier uur terug. Door de vermoeidheid en de hoogte loop je dan alsof je dronken bent naar beneden.
Na een paar dagen teruglopen kom je weer een beetje bij en komt dan eindelijk het overwinningsgevoel. Echt heel mooi!
Nogal wat kilo´s kwijt geraakt, maar gelukkig is dat geen enkel probleem in Argentie. Wijn en vlees, vlees en vlees zijn een prima dieet om weer wat aan te komen.


Groeten!
Martijn


Foto’s

4 Reacties

  1. Caspar:
    8 maart 2010
    Netjes Martijn!

    Is weer een vinkje in "hoogste toppen" lijstje. Kan je nu mooi even bijkomen met Giebel.
  2. Jeroen vdS:
    8 maart 2010
    Volgend jaar mount Vinson, ben ik erbij!
  3. TY KIM:
    26 maart 2010
    HEY, HOW ARE YOU DOING NOW AND WHERE ARE YOU? SO JEALOUS THAT YOU ARE STILL TRAVELLING!!
  4. Reinier:
    29 maart 2010
    wat een fijne plaatjes
    mooi gedaan!